در وا کن و به این قفس مرده جان بده
دیوارها و فاصلهها را تکان بده
ما را زدست زندگی بیامان بگیر
ما را به دست حادثهای ناگهان بده
تا باورت کنند چو فوارهای بلند
خود را به تشنگان تماشا نشان بده
بر هر چه قاب پنجرة رو به آفتاب
سهمی ز نور، تکهای از آسمان بده
«زین خلق پر شکایت گریان شدم ملول»*
این سفرههای وا شده را آب و نان بده
نویسنده » محمد امامی » ساعت 3:14 عصر روز پنج شنبه 84 مهر 21